MANTAR: İlkbaharda yağmurların yağmasıyla kısa süreliğine çakışır otlarının içinde ve meşe ağaçlarının altında kendiliğinden yetişen bir bitkidir. Besin değeri oldukça yüksek olan mantar, bitkilerle yapılan yemeklerin başında gelmektedir. Yörede Göbelek diye adlandırılır ve sütlü mantar, sebzeli mantar ve közde mantar başta olmak üzere çeşitli yemeklerde kullanılır.
GULLİK (ÇİLİŞ): Tunceli yöresinde yüksek yerlerde bahar aylarında yetişen, daha çok Ovacık ile Nazımiye’deki dağ yamaçlarında ve özellikle de Düzgün Baba Dağı civarında bulunan bir bitkidir. Zamanında toplanarak yemeklerde sıkça kullanılır.
PİRPİRİM (SEMİZOTU): Bostanlarda ve sebzeliklerde kendiliğinden yetişen bir bitkidir. Pirpirimin sebzeli yemekleri, boranisi de yapılmaktadır ve bunun yanında temizlenip yıkandıktan sonra doğranıp yoğurtla birlikte de tüketilmektedir.
KENGER: Hem yemeklerde, hem hayvanlara yem olarak kullanılan ayrıca sakızı da yapılan Kenger, özellikle Tunceli’nin Ovacık bölgesinde bol miktarda yetişmektedir. Daha çok tazeyken yemeği yapılmakla birlikte çiğ olarak da tüketilebilmektedir.
IŞKIN: Dağ Muzu da denilen Işkın farklı adlara da sahiptir. Ekşimsi tadı vardır ve üzerindeki kabuğumsu tabaka soyularak yenilebilir. İsteğe göre kaynatılarak da tüketilebilen Işkın, yöre halkı tarafından eski zamanlarda ilaç gibi de kullanılmıştır.
